Zoals u misschien in de vorige blog al gelezen heeft, heb ik in oktober vorig jaar een ongeluk gehad met de auto in Roemenië. Ik botste achterop een vrachtauto, en de voorkant van de auto was helemaal kapot. Op een wonderlijke manier heeft God voorzien, niet alleen in vervoer naar huis door middel van een goede vriend, maar ook in middelen om de auto te kunnen laten repareren!
Dat was via de kerk in Zuidlaren, die met een kraam op de Zuidlaardermarkt geld bij elkaar hebben verzameld. We hadden net berekend wat de reparatie zou gaan kosten, toen we van hen bericht kregen dat dit bedrag de opbrengst was van de markt! Diep respect en dankbaarheid!
Echter, nu lijkt het erop dat we deze auto niet langer kunnen gebruiken, omdat de stichting, die eigenaar is van de auto, hem zelf binnenkort nodig heeft. Dat is een flinke tegenvaller voor ons. We wonen namelijk nu buiten de stad Debrecen, en alleen al voor school hebben we elke dag de auto nodig. Daarnaast heb ik vrijwel dagelijks het werk in de Romadorpen, waar ik ook vervoer voor nodig heb.
Toen ik dit pas geleden deelde met een vriend en collega, die ook in Romazending actief is, en met wie ik tegenwoordig veel samenwerk, vertelde hij me dat ze van plan zijn met zijn stichting een auto aan te schaffen voor het werk, waar ik ook gebruik van mag maken. Toen ik dit hoorde, stond ik perplex. Nauwelijks een week geleden hoorde ik dat onze huidige auto waarschijnlijk moet gaan missen, en nu al komt er een nieuwe oplossing aan! Dat mag volgens mij met recht een wonder genoemd worden.
Waarmee ik maar zeggen wil: voordat we ons allerlei zorgen gaan maken over hoe het nou verder moet, laten we eerst eens kijken of God misschien al een plan heeft. Hij heeft doorgaans betere oplossingen dan wij. En ik had er nog niet eens voor gebeden…
Recente reacties