Gerrit, als oudste, mag nieuwe culturele dingen vaak als eerste proberen als het om schooldingen gaat; zo ook deze keer. Hij zit in de examenklas en dat wordt hier groots gevierd. Aan het begin van het schooljaar is er een officiële viering waarbij elke student uit de examenklas een lintje krijgt opgespeld, dat hij het hele jaar mag dragen. Zo weet iedereen dat dit een 12e jaars student is.
Vorig schooljaar werden de voorbereidingen al gestart. Zo werd er een pak aangemeten, zodat alle jongens in de klas er hetzelfde uit zien. Ook werd er een dansleraar in de arm genomen om de klas een dans aan te leren. Omdat er acht examenklassen zijn, moesten de stijlen verschillend zijn. Gerrits klas mocht de ‘swing charleston’ dansen zoals in de 20er jaren, en ook daar waren speciale kleren voor nodig.
Het hele gebeuren ging nogal wat kosten, en ik bekeek deze traditie met een kritische, Nederlandse blik. Maar afgelopen zaterdag was het eindelijk zover; nadat ik nog wel even de pijpen van de dansbroek uitgelegd had – Gerrit is langer dan de andere jongens in zijn klas – en de bretels had veranderd, kon het feest beginnen.
Gerrit moest er al een paar uur eerder zijn om ook nog officiële foto’s te maken, en toen hij zijn pak aanhad voelde ik me toch wel een trotse moeder. Ik begon me af te vragen of deze traditie misschien bestaat om je als ouders bewust te laten worden dat je kind volwassen wordt.
Het werd een hele happening en het was geweldig dat we er bij konden zijn. In pak werd er gemarcheerd en vervolgens kreeg iedere leerling van zijn mentor zijn lintje nadat zijn naam genoemd werd. Het meisje dat de paar honderd namen één voor één moest opnoemen had van te voren al even geïnformeerd hoe ze ‘Gerrit Keuter’ moest uitspreken want dat is erg lastig als je Hongaars bent, maar het ging goed.
