In Hajdúböszörmény is een kleine Roma gemeente waar we elke dinsdagavond naar toe gaan, als outreach van onze kerk in Debrecen. Meestal gaan we met een team van vijf of zes man, maar nu waren we met z’n drieën, waaronder Imi, onze Roma buurman. We bidden en zingen met elkaar, daarna gaan volwassenen en kinderen uit elkaar. In de auto onderweg kreeg ik te horen dat ik het kinderprogramma mocht leiden… Zo’n planning komt wel vaker voor.
Ik besloot het stukje van de wijze en de dwaze bouwer te doen uit de Bergrede. Best een ernstig stukje over niet alleen luisteren, maar ook doen wat Jezus zegt. Maar het leek alsof het totaal niet overkwam bij de kinderen; ik zei na afloop tegen Imi: ‘Ik had net zo goed tegen de muren kunnen praten’. Zijn reactie was: ‘Inderdaad, maar het woord van God keert nooit leeg tot Hem terug’. Bovendien, toen ik maar besloot om te stoppen, smeekten de kinderen of we alsjeblieft nog een keer dat liedje van vorige week konden zingen. Ik had een liedje dat we in andere Roma kerkjes zingen op Youtube gevonden en ze dat laten zien.
Ook had ik de tekst uitgeprint, zodat ze het zelf konden leren. En deze keer wilden ze het nog een keer zien en zingen, en nog een keer. Eén van de kinderen zei: als ik het nog een keer hoor, krijg ik er tranen van in mijn ogen. Imi, die uit ervaring weet in wat voor situatie deze kinderen zitten, moest mij er de ogen voor openen dat God deze keer eigenlijk geen stukje onderwijs van mij nodig had, maar dat Hij door een lied de harten van deze kinderen wist te raken.
“Hier ben ik, Heer, voor U zing ik dit lied.
Ik weet dat ik U al vaak heb aangeroepen,
maar vandaag is het anders.
Ik vraag U nu niet om iets te geven,
ik smeek U niet om mij te bewaren;
ik wil alleen maar zeggen dat ik van U hou!”
Recente reacties