Net weer terug gekomen van een rondreis door Centraal Europa. Samen met de CHE directeur van Hongarije hebben we de teams van Noord-Macedonië en Kosovo bezocht. Het is bemoedigend en inspirerend om te zien hoe God daar aan het werk is door de CHE teams heen, en tegelijk ook mooi dat wij een bemoediging voor hen mogen zijn.

Aansluitend gingen we naar de jaarlijkse CHE bijeenkomst in Albanië. Dit jaar was er eenboeiend en afwisselend programma opgesteld met verschillende workshops. Een daarvan ging bijvoorbeeld over de verwerking van trauma. In wezen draagt ieder mens een bepaalde mate van trauma met zich mee, maar zeker als het gaat om mensen die permanent in armoede leven
en voortdurende stress over hun bestaanszekerheid ervaren. Zoals bijvoorbeeld Roma. Dan wordt hun – voor ons soms vreemde of irritante – gedrag ineens veel meer verklaarbaar. Trauma onderkennen en leren begrijpen en vervolgens leren verwerken is daarbij wezenlijk om tot een gezonde manier van leven te komen.

Een andere workshop ging over omgaan met handicaps. De vrouw die deze workshop gaf waszelf getrouwd met een man die in een rolstoel zat. Hij gaf tijdens de workshop een getuigenis over hoe een motorongeluk zijn leven totaal overhoop had gegooid, maar ook hoe God dat tengoede had kunnen gebruiken.

Het was erg ontdekkend om te zien dat verschillende mensen in de Bijbel die door God op een bijzondere manier gebruikt werden, ook gehandicapt waren – Izaäk, Jakob, Mozes e.a. Bovendien kwamen we tot de ontdekking dat ook hier gold dat iedereen een mate van handicap met zich meedraagt: niemand heeft sinds de zondeval een lichaam dat nog perfect werkt. Dat leert je wel met andere ogen kijken naar mensen met een opvallende handicap: in plaats van een last voor de gemeenschap kunnen juist zij een bijzondere aanvulling en aanwinst zijn voor anderen en door God gebruikt worden. Zeker als CHE gemeenschap is het belangrijk om dat naar voren te brengen in culturen waar gehandicapten weggestopt worden, omdat men zich voor het schaamt of omdat ze te lastig zijn.

Samen met alle inspirerende ontmoetingen tijdens deze conferentie kregen we dus veel mee naar huis om mee aan de slag te gaan. Die reis naar huis verliep vanuit Albanië via Montenegro en Bosnië door Kroatië terug naar Hongarije. Mijn paspoort raakt steeds voller met al die stempels.