Van frustratie naar vrede
In een mooi pension in Duitsland op onze reis naar Nederland kan ik het allemaal best goed relativeren… Vorige week in de wachtkamer bij de tandarts iets minder.
Twee dagen voor vertrek werd de laatste behandeling nog even tussen twee andere patiënten gepropt. De dienstdoende tandarts bleek een student te zijn. Ik had weer even een oefenmoment in rustig blijven. Een paar weken daarvoor was het al een heel gedoe geweest om een afspraak te maken. Toen het uiteindelijk lukte en we al een uur zaten te wachten, kwam de tandarts niet opdagen. Er zou een vervanger komen voor de noodgevallen; of ik even een nieuwe afspraak wilde maken. Na weer de gebruikelijke tijd in de wachtkamer zag hij binnen een minuut dat ik eerst een röntgenfoto nodig had, maar dat moest ergens anders in Debrecen. Weer wachten, röntgen gemaakt, terug naar de tandarts. Weer een nieuwe afspraak nodig; en ja hoor: natuurlijk kan dat allemaal vlak voordat we weggaan naar Nederland! Om een lang verhaal kort te maken: twee afspraken en heel wat frustratie verder is het uiteindelijk gelukt.
En dan heb ik nog niet eens verteld dat ik eigenlijk niet naar de tandarts durf! In Nederland vond ik dat al geen pretje, maar met zo’n taalbarrière is het helemaal eng om je mond open te doen.
Voor ons vertrek naar Nederland was er heel wat te regelen; het was dit jaar wat moeilijker om alles los te laten. Mensen en situaties waar we bij betrokken zijn moeten we weer in Gods handen leggen.
Ik kon me zondagochtend, een dag voor vertrek, niet voorstellen dat ik de concentratie zou kunnen opbrengen om naar een preek te luisteren. Maar God had een ander plan: we hadden een gastpredikant die zijn eigen worstelingen deelde in het altijd maar bezig willen zijn en ons wees op onze identiteit in Christus en de kracht van genade. Ik ervaarde hoe het alleen maar zijn in Gods aanwezigheid me weer tot rust bracht.
En zo ben ik inmiddels onderweg naar Nederland naast mijn privé chauffeur en professionele auto inpakker. Ik lees de aantekeningen van de preek weer even en kom tot rust met Psalm 23, waarmee God me al vaker liet zien dat het goed is omdat Hij erbij is.
Recente reacties