‘Er ligt beneden een man te slapen!’ Ontzet kwam Christy weer naar boven, nadat ze naar beneden was gegaan om haar fiets uit het schuurtje in de kelder van ons appartement te halen. Ze zou naar de kerk om daar het techniek team te helpen. Samen met haar ging ik naar beneden en inderdaad vonden we daar een man liggen slapen, blijkbaar een dakloze met een alcohollucht om zich heen. 

Ik verzocht hem netjes om een andere plek te zoeken en liet hem naar buiten. Christy vertrok op de fiets en ik ging weer naar boven. Toen realiseerde ik wat ik gedaan had. Ik had Jezus weggestuurd. Op de allereerste dag van het jaar. Vlak voordat ik naar de kerk zou gaan.

Wat voelde ik me ellendig. En wat leek die hele kerkdienst met mooie liederen, een goede preek en gelukkig nieuwjaar wensen leeg geworden, nadat ik gefaald had om bewogenheid te hebben met een medemens. Ik preek hier voortdurend over, mijn hele zendingswerk draait hier om: het goede nieuws van Gods liefde in Jezus Christus handen en voeten te geven in het leven hier en nu. En de eerste de beste gelegenheid om dat in praktijk te brengen laat ik genadeloos schieten.

Ik deel dit niet in een blog vanuit een stuk zelfkastijding; dat zet niet zoveel zoden aan de dijk. De reden is eerder dat het me nog meer bewust heeft gemaakt van de reden waarom wij hier op aarde zijn. Volgens mij is dat om Jezus te vertegenwoordigen, te laten zien aan de wereld om ons heen. Niets anders, en niets meer dan dat. Omdat dat alleen in staat is om verandering te brengen in gebroken levens van mensen.

De andere reden dat ik hierover schrijf, is dat ik me nog dieper bewust ben geworden hoe wanhopig ik genade nodig heb. Ik faal steeds weer als het er op aan komt Jezus te vertegenwoordigen in deze concrete wereld; ik denk liever aan mijn eigen gemak en comfort. Ik verpruts het steeds weer en moet steeds weer terug naar God voor vergeving en vernieuwing. En daarin ligt denk ik ook een bemoediging: als u of jij er ook zo eentje bent en daarmee steeds verdrietig tegen je eigen tekortschieten aanloopt, dan bid ik dat je met mij rust kunt vinden in Gods genade en vergeving. Hij weet wat voor maaksel wij zijn. En daarbij bidden om meer van het hart en de ogen van Jezus; bidden om een nieuwe kans. En misschien ook soms dankbaar de kleine succesjes vieren, als het wel lukt om je eigen ik met Jezus’ liefde te overwinnen en bewogen te zijn met een ander.